فرزندان - جبران خلیل جبران

فرزندان شما فرزندان شما نیستند

آن ها پسران و دختران خواهشی هستند که زندگی به خویش دارد.

آن ها به واسطه شما می آیند اما نه از شما و با آن که با شما هستند از آن شما نیستند.

- شما می توانید مهر خود را به آن ها بدهید اما نه اندیشه خود را

زیرا که آنها اندیشه های خود را دارند.

- شما می توانید تن آنها را در خانه نگه دارید اما نه روحشان را

زیرا که روح آنها در اندیشه فرداست که شما را به آن راه نیست حتی در خواب.

- شما می توانید بکوشید تا مانند آنها باشید اما مکوشید تا انها را مانند خود سازید

زیرا که زندگی واپس نمی رود و در بند دیروز نمی ماند.

- شما کمانی هستید که فرزندتان مانند تیر زنده ایی از چله آن بیرون می جهد

کمانگیر است که هدف را در مسیر نامتناهی می بیند و اوست که با قدرت خود شما را خم می کند تا تیر او را تیز پر و دور رس به پرواز در آورید.

بگذارید که خم شدن شما در دست کمانگیر از روی شادی باشد.

زیرا که او هم به تیری که می پرد مهر می ورزد و هم به کمانی که در جا می ماند