فرزند عزیزم

ا

فرزند عزيزم:

آن زمان كه مرا پير و از كار افتاده يافتی،

اگر هنگام غذا خوردن لباسهايم را كثيف كردم و يا نتوانستم لباسهايم را بپوشم....

اگر صحبت هايم تكراری و خسته كننده است...

صبور باش و دركم كن...

يادت بياور  وقتی كوچك بودی مجبور ميشدم روزی چند بار لباسهايت عوض كنم...

برای سرگرمی يا خواباندنت مجبور ميشدم، بارها و بارها داستانی را برايت تعريف كنم..

وقتی بی خبر از پيشرفتها و دنيای امروز سوالاتی ميكنم، با تمسخر به من ننگر...

وقتی برای ادای كلمات يا مطلبی حافظه ام ياری نميكند، فرصت بده و عصبانی نشو...

وقتی پاهايم  توان راه رفتن ندارند، دستانت را به من بده .همانگونه كه تو اولين قدمهايت را

كنار من بر ميداشتی..

زمانی  كه ميگويم ديگر نميخواهم زنده بمانم و ميخواهم بميرم، عصبانی نشو..روزی خود

ميفهمی...

از اينكه در كنارت و مزاحم تو هستم خسته و عصبانی نشو...

ياريم كن همانكونه كه من ياريت كردم...

كمك كن تا با نيرو و شكيبايی  تو  اين راه را به پايان برسانم..

"فرزند دلبندم دوستت دارم" 

مادرت...